wij schrijven

In de rubriek ‘Lieve zus…’ gaan we maandelijks met elkaar in gesprek over de meest uiteenlopende onderwerpen. sascha: Het is bijna lente! Een periode van groei en bloei. Vanuit een zonnig Italië ben ik hier bezig met (nieuwe) intenties en balans. Grappig hoe dat weer zo passend is bij de Equinox van de 20ste deze maand. Spiritueel gezien een moment van reset en nieuwe intenties.

Willemijn Welten volg ik al enige tijd op Instagram. Naast haar live ochtend meditaties en positieve vibes bracht ze vorig jaar haar eerste boek uit: Manifesteren kun je leren. Ik word blij van Willemijn, ze realiseert haar dromen en dat is ook precies waar dit boek over gaat; hoe leeft ze zelf het leven dat ze voor zich ziet en hoe kan je zelf aan de slag met je eigen dromen. Op een heerlijke no-nonsense manier neemt ze je mee. Ik bestelde vorig jaar het boek en het ging meteen mee in de koffer naar Portugal. Ik las het aan een ruk door in het vliegtuig, in de camper en op het strand. Inmiddels heb ik het boek twee keer gelezen en misschien gaat het weer opnieuw mee in de koffer volgende week.

De weg naar het moederschap kan ik omschrijven als een prachtige, magische, maar soms ook onzekere weg. Allereerst heb ik mij nog nooit zo gevoeld, moeder in wording. Een baby’tje groeiend in mijn buik waar ik nu al verantwoordelijk voor ben. Daarnaast gaan mijn gedachten soms van hot naar her, ben ik ineens heel onzeker, vertrouw ik mijn lichaam niet zo goed of besef ik me ineens weer dat ik moeder ga worden. Kan ik dit wel? Moet ik niet nog heel veel leren en regelen? Ik neem jullie graag mee in het dagboek van een toekomstige moeder.

In de rubriek ‘Lieve zus…’ gaan we maandelijks met elkaar in gesprek over de meest uiteenlopende onderwerpen. milou: Wat hebben we het afgelopen weekend fijn gehad hè? Van samen struinen door de straten van Amsterdam tot ons bordje aflikken bij Buffet van Odette en van eindeloos kletsen over van alles en nog wat tot aan cocktails én mocktails drinken bij Lotti’s in Hoxton Amsterdam. Heerlijk!

Struinend in de Hudson’s Bay, die destijds nog gevestigd was in het oude V&D pand in Leiden, kwam ik op de bovenste verdieping op een heerlijke afdeling terecht met allerlei hebbedingetjes, cadeautjes en boeken. Ik was niet bewust naar iets op zoek, maar je kent het, je gaat uiteindelijk toch de winkel uit met iets leuks. In ieder geval ik dan ;-) Mijn oog viel op een prachtige cover van het boek Holistik.

Part I eindigde ik met: In januari 2020 vroeg ik een gesprek aan met mijn toenmalige HR directeur. 'Ik voel dat er iets anders op mij wacht', zei ik. Ik kon het moeilijk omschrijven, maar ik had zo’n drive om te ontdekken wat er nog meer was dan de makelaardij en vastgoed. De wereld die ik op mijn duimpje kende, maar waar ik geen genoegdoening meer uithaalde. 'Ga maar op onderzoek uit', zei hij. 'Ga maar voelen!' Hierbij het vervolg... What the fuck... Hoe moet dat "voelen" dan?! dacht ik. Ik ging een beetje beduusd richting huis, maar één ding was me wel duidelijk geworden tijdens de vragen die hij me stelde. Vanuit mijn tenen voelde ik een drive om jong-volwassenen en volwassenen, met dezelfde vraagstukken en strubbelingen als ik, te helpen. Niet alleen op het gebied van werk, maar ook zeker op persoonlijk vlak. Ik ben vervolgens gaan onderzoeken en op gaan schrijven wie ik graag wil(de) zijn. Wat past bij mij? Hoe wil ik dat mijn dagen eruit gaan zien? Welke aspecten van mijn (vorige) baan waren fijn? En zo kwam ik voor het eerst in aanraking met visualiseren. focussen op mezelf En toen kwam corona. Alle opdrachten die ik had stonden in één klap stil. Geen werk. Alsof de keuze, om me te focussen op mezelf, voor mij gemaakt werd. Ik heb een aantal weken aangepast werk gedaan en zal je maar niet vermoeien met wat ik precies op een dag moest doen, maar door alles bij elkaar kon ik niet meer. Ik was op; overprikkeld. Gelukkig heb ik op tijd aan de bel getrokken en als ik het achteraf bekijk was het het juiste moment om even te onthaasten. Weer terug naar mezelf. Jarenlang (ook al had ik het best naar mijn zin in de expatwereld) heb ik kei- en keihard gewerkt. Afspraak hier, afspraak daar. Ik sjeesde de hele Randstad door, stond altijd aan voor de klant. En ineens kwam alles samen en kon ik het gewoon niet meer. De onzekerheid, over of mijn baan terug zou komen, mijn vriend zijn baan - die door de pandemie ook tijdelijk stilstond - en mijn zoektocht naar wat ik nou uiteindelijk wilde met mijn leven, brak me op. Die maanden thuis heb ik veel gewandeld in de duinen, elke dag yoga gedaan en ben ik begonnen met dagelijks mediteren. Ik kwam weer een beetje tot mezelf. Ik ben teruggegaan naar het voelen, precies zoals mijn HR directeur me adviseerde. Hoe wil ik mij voelen gedurende een dag? Wat kan ik vandaag doen om dichter bij die Sascha te komen? Ik maakte sprongen qua persoonlijke ontwikkeling; begon met de yoga docentenopleiding, kreeg de ingeving voor Kopp zonder zorgen en de eerste brainstormsessies waren een feit. Er was een richting, maar nog niets concreet. Uiteindelijk heb ik na een aantal maanden gekozen voor een opdracht bij een oud-werkgever. Ik stond hier niet meteen achter qua soort baan, want: ik wilde dit toch niet meer? Maar door de pandemie voelde het toch goed om wat meer zekerheid te hebben. Daar was mijn keuze dan ook op gebaseerd, maar na een aantal weken voelde ik weer die onrust, spanning en heb ik de knoop doorgehakt. Dat was het moment dat ik de wereld van de makelaardij definitief vaarwel zei. Sindsdien heb ik allerlei mensen benaderd via LinkedIn, oude bekenden gesproken, opleidingsdagen bezocht, mindmaps gemaakt, de post-it intentie opdracht uitgevoerd, netwerkgesprekken gevoerd, bedrijven gebeld, ben ik een yoga docentenopleiding gestart en heb ik vooral mijzelf georiënteerd op het gebied van mindset, psychologie, coaching en kopp. Mijn intenties voor een baan stonden op papier en ook hoe mijn dagen eruit mochten zien en waar ik mee bezig wilde zijn. Kortom, ik was hier heel bewust mee bezig. dit is het! Was dit makkelijk? Nee. Ik had het gevoel dat ik ontzettend mijn best deed, maar er steeds niets concreet uitkwam. Vacatures spraken me niet aan en ineens voor mezelf beginnen zag ik ook niet zitten. Dit brengt namelijk ook het nodige risico met zich mee en op dat gebied houd ik toch wel van een beetje zekerheid. Soms dwaalde ik weer af: ‘Waar ben ik mee bezig?’ en ‘Ga ik ooit iets vinden op dit gebied?’. En toch, toch voelde ik zo sterk dat dit het pad was dat ik wilde en moest volgen. Dat zo dicht bij mij stond vanuit mijn enorme interesse. En toen ik na een dag in zak en as weer achter m’n laptop kroop, kwam er een vacature voorbij voor coach bij een superleuk bedrijf in Leiden. Ik voelde aan alles: DIT IS HET! De gevraagde opleiding had ik niet, maar niets hield mij tegen. Dit gevoel was zo overduidelijk. Ik zag mezelf in die rol, het paste bij alles wat ik omschreef als baan en waar dit uit zou moeten bestaan. Voor het eerst heb ik een motivatiebrief geschreven waar ik mijn verleden als ervaring heb ingezet. Wie is Sascha, waar komt ze vandaan, hoe ga ik met het leven om, wat is mijn drive en wat zou ik graag willen. Alles stond er in, alsof ik voor het eerst mijzelf volledig omarmde, ook als kopp-kind. En toen werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Een aantal dagen later had ik een afspraak in Leiden en het voelde zo goed. De omgeving, de mensen, het beeld van de baan. Het klikte enorm en meteen de volgende dag werd ik gebeld of ik per 1 december met een proefplaatsing kon beginnen. Ik was door het dolle, het was gewoon gelukt: het volgen van mijn hart, van makelaar naar coach! luisteren naar de stem binnenin je Het volgen van mijn hart is voor mij niets anders geweest dan reflecteren en luisteren naar de stem binnenin mij. Dat sluimerende stemmetje, dat ik eerst als een zeurderig gevoel omschreef. Voor mij was het uiteindelijk heel duidelijk dat een kantoorbaan en een wereld die voornamelijk gedreven wordt door geld niet bij mij past. Ik heb me enorm oncomfortabel gevoeld door de zekerheid die ik kende los te laten. Mijn goedbetaalde banen los te laten en eigenlijk in een soort zwart gat te springen, waarbij ik geen idee had wat ik ervoor terug zou krijgen. Ik heb er wakker van gelegen, gehuild, ruzie gemaakt met mijn vriend, omdat ik geen idee had wat ik soms aan het doen was en hij mij hierin ook niet begreep. En toch... door te luisteren naar mezelf en vooral het bekende te durven loslaten, zit ik nu op een plek die alles omvat. Mijn vorige banen heb ik nodig gehad om te leren wat bij Sascha past. Het werk gaat in een flow, ik leer elke dag en merk dat ik met mijn ervaring mensen kan aanzetten tot meer balans en ontspanning in hun leven. I fucking did it!

In de rubriek ‘Lieve zus…’ gaan we maandelijks met elkaar in gesprek over de meest uiteenlopende onderwerpen. milou: EINDELIJK kunnen we het van de daken schreeuwen lieve zus, je bent zwanger (en ik word voor het eerst tante)! Hoe voel je je? sascha: Haha ja inderdaad, ik word moeder! Jij wordt tante! Ik voel me ontzettend goed. Op dit moment ben ik 17 weken zwanger en ik heb sinds een aantal weken weer het gevoel dat ik mezelf ben. De eerste weken waren af en toe best pittig en dan mag ik nog steeds niet klagen. Het is allereerst bizar hoe hormonen zoveel invloed kunnen hebben. Mijn eerste trimester bestond voornamelijk uit slapen, nog eens slapen en de hele dag een weeïg, misselijk gevoel. In avondeten, en dan met name warm eten, had ik geen zin. Dus het was vooral yoghurt en fruit wat m’n maag een beetje vulde. Wat me vooral bezighield was het loslaten van mijn gedachten en accepteren dat de situatie even zo was. De moeheid, de misselijkheid, me weinig tot dingen kunnen zetten. Daar heb ik best mee geworsteld. Maar naast dat zo enorm dankbaar dat ik zwanger mag zijn en nieuw leven mag dragen! milou: Het is zó bijzonder en bizar tegelijk hoe het vrouwelijk lichaam kan werken. Jouw eerste trimester heb ik natuurlijk ook van ‘dichtbij’ meegemaakt en op dagen dat je voor je gevoel weinig gedaan kreeg, heb ik je geregeld gewezen op het feit dat je juist harder dan ooit aan het werk was. En nog steeds bent, want omg er groeit gewoon een minimensje in jou. Al kan ik me tegelijkertijd indenken dat het voor jou echt een struggle moet zijn geweest, omdat jij nou eenmaal een bepaalde peper in je reet hebt. Een dag ‘niks doen’ heeft jou volgens mij nog nooit voldoening gegeven. Wat dat betreft lijken we niet op elkaar hè ;-) Maar vertel… Hoe ben je ermee omgegaan? sascha: Wat me normaal veel helpt is yoga, meditatie, naar buiten en wandelen, maar zelfs deze dingen waren soms te veel waardoor ik voor m’n gevoel echt helemaal terugging naar de basis en het soms voelde alsof ik mezelf even helemaal kwijt was. Daarbij komt de eerste weken ook nog eens de onzekerheid om de hoek kijken; de eerste echo, klopt het hartje, groeit het goed, zijn alle belangrijke testen goed? Allemaal nieuwe situaties waar je mee te maken krijgt en mee om leert gaan. Dat ging overigens niet vanzelf. Door op te schrijven hoe ik me voelde en mijn gedachten op papier te zetten, kreeg ik beter zicht op wat ik soms zelf aan 'problemen' creëerde. Het gaf me rust door steeds weer te beseffen dat er kracht nodig is om een kindje te laten groeien, en daar ook aan toe te geven en lief te zijn voor mezelf. Dat duurde wel even. Standaard, volgens het boekje, werd het meteen met 12 weken beter. Ik kreeg weer energie, was minder moe, niet meer misselijk en sindsdien voelt het echt alsof Sascha er weer is. milou: Ja pfff, wat een spanning en emoties komen er bij kijken. En inderdaad er komen zoveel nieuwe dingen op je af. Vanaf de zijlijn deed ik nagelbijtend met je mee! Al wist ik niet van álle afspraken af; de laatste echo bijvoorbeeld... sascha: Ja deze periode is intens, maar prachtig. Ik heb er ook echt zin in, maar weet niet wat ik kan verwachten en probeer daar ook weer in los te laten. En hahaha, die echo. Dat was een mooie verrassing. Ralph en ik hebben niets met een gender reveal, maar we hadden voor 14 januari wel een geslachtsbepaling gepland alleen die werd door de lockdown geannuleerd. Toen konden we niets anders dan loslaten (alvast oefenen voor het ouderschap denk ik ;-)) en wachten op de 20 weken echo die op eind januari. gepland stond Toen ik wist dat de echopraktijken weer open mochten vanaf de 15de heb ik meteen een afspraak gemaakt, omdat ik toch heel benieuwd was. Uiteindelijk konden we nóg eerder terecht en weten we sinds zaterdag dat we ouders worden van een... meisje! Wat vind jij ervan dat je voor het eerst tante wordt? milou: Jaaa, it's a girl (mijn reactie bij een jongetje was overigens précies hetzelfde geweest, haha)! Ik vind het zo bijzonder en ook nog steeds onwerkelijk. Al zegt je inmiddels groeiende buikje dat het toch echt geen droom is. Al moet ik toegeven dat jouw buikje verdacht veel op de mijne lijkt als ik ‘s avonds in de spiegel kijk, maar gelukkig bevestigen de echofoto’s voor de volle 100% dat er in jouw buik iets heel anders zit dan een foodbaby ;-) Helaas kunnen we elkaar niet elke dag in levende lijve zien, maar je ziet er werkelijk prachtig zwanger uit. sascha: Ja, mijn lichaam verandert prachtig. Het is bizar en magisch tegelijk dat er een klein meisje in mij groeit. Ik voel me zo op en top vrouw. Dat kan ik bijna niet omschrijven. Ik heb haar afgelopen zondag zelfs voor het eerst gevoeld! milou: Voor je het weet ben je al over de helft zus. Ik zou maar rap met de babykamer aan de slag gaan en die poster van Pippi Langkous kopen. Ik kan écht niet wachten!!!!

Ik wist al vrij vroeg wat ik wilde worden als ik later groot was: makelaar. Ik droomde van het binnenkijken in huizen, was goed in economie en door programma’s op tv wist ik het zeker. Ik word makelaar. Toen ik mij ging focussen op een studie heb ik dan ook niet getwijfeld om meerdere open dagen te bezoeken. Nee, ik was vastbesloten en schreef me in voor de studie Vastgoed en Makelaardij in Groningen. Gedreven door perfectionisme, en ook een stuk aanzien, heb ik mijn studie succesvol afgerond. En belandde door de crisis op de afdeling hypotheek en beleggen bij een Rabobank vestiging in Drenthe. Hele dagen achter de computer, de jongste van het team, een Drents dorp. Voor mij op dat moment prima maar na 1,5 jaar ging het knagen, een soort sleur, zo kan ik het gevoel dat ik dagelijks had het beste omschrijven. Wat doe ik hier? Waarom vind ik dit leuk? Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Niet alleen op werkvlak, ook privé had ik enorm de drang om de wijde wereld in te gaan. Te wonen in een stad als Amsterdam. Na 3 jaar te hebben gewerkt in Drenthe maakte ik de stap om te verhuizen naar Amsterdam. Ik kon na een sollicitatie bij eenzelfde soort afdeling van de Rabobank terecht en kwam in een heel fijn jong team. Er ging een wereld voor mij open. Nieuwe, leuke mensen, borrels op woensdag, donderdag en vrijdag. Etentjes thuis met elkaar, leuke activiteiten vanuit de bank. Het was eigenlijk een prima opstart in een nieuwe stad. En toen kwam dat gevoel weer. Dat knagende, zeurende gevoel. In de ochtend als de wekker ging, mezelf slepend naar de douche, uiteindelijk elke dag hetzelfde. Ik gaf oriënterend hypotheekadvies aan starters en koos ervoor om op meerdere locaties in de stad te gaan werken. Soms op het hoofdkantoor, een dag op de Dam en een dag in Oud-Zuid. Deze switch gaf even voldoening, andere collega’s, andere omgeving en niet elke dag meer dezelfde locatie. En toch hoorde ik steeds een stemmetje die zei: dit past niet bij je. Wat doe je bij een bank? toch de makelaardij in Op een woensdagmiddag trok ik het niet meer. Ik voelde me steeds minder gemotiveerd, moe, telde de uren op de klok en begon mezelf eens af te vragen wat ik graag anders wilde. Meteen kwam ik weer bij de makelaardij uit. Ik zat immers in dat wereldje en het leek me met mijn cv een logische stap. Na wat speurwerk vond ik een interessante vacature als verhuurmakelaar in Amsterdam/Amstelveen en klom in mijn pen. Na een leuk sollicitatiegesprek werd ik aangenomen. Ik kwam terecht in een fijn en jong bedrijf met veel gezelligheid, waar ik weer kon binnenkijken in huizen en groeien in een nieuwe commerciële functie. Ondanks dat de opstart heel fijn was kwam opeens weer dat gevoel. Want ook hier zat ik op een kantoor, 5 dagen in de week, computerwerk afgewisseld met de buitendienst. Elke dag op dezelfde plek beginnen, binnenkomen om iets voor 9 en naar huis rond half 6. Wat is er toch mis met mij? dacht ik toen wel eens. Ik houd toch van interieur en huizen? Ik heb zowel Nederlandse als internationale klanten, leuke collega’s. Het ging van kwaad tot erger, omdat ik niets veranderde en het sluimerende gevoel groter werd. Zo groot dat ik met buikpijn naar mijn werk ging, de uren op de klok weer telde. Waarom kon ik niet tevreden zijn met deze baan? Waarom bleef ik maar gedachten hebben als: ‘Een kantoorbaan is niets voor mij’ en ‘Wat moet ik in vredesnaam gaan doen?’ niet meer op de juiste plek Ik was me bewust van het feit dat je met je gedachten ook je gevoel kan beïnvloeden. Echter was het gevoel dat ik niet meer op de juiste plek zat zo sterk dat ik met een portie bewustzijn ook niet verder kwam. Er moest iets gebeuren. Maar waar begin je? Urenlang ben ik gaan kijken op vacaturewebsites. Wat spreekt mij aan? Wat wordt er aangeboden? Uiteindelijk heb ik nog enige tijd in de expatwereld gewerkt bij een relocation company. Een super flexibele baan waar ik mijn eigen agenda indeelde, kon werken tussen afspraken door in koffietentjes in Amsterdam en me eindelijk een beetje vrij voelde. Af en toe ging ik een dag naar kantoor en dan kwam meteen dat onbehaaglijke gevoel weer om de hoek kijken. Ik wist het nu zeker: ik ben geen type voor een kantoorbaan! En toen kwam daar mijn interesse voor spiritualiteit. Al een aantal jaren las ik veel boeken over mindset en psychologie, deed aan yoga en ik merkte dat deze interesse steeds groter en groter werd. Vanaf dat moment ben ik echt gaan onderzoeken wie ik nu ben en wat bij mij past. Loslaten wat ik gewend was, wat ik gestudeerd heb, vanaf deze nieuwe plek kijken naar wie is Sascha en wat wil ik. Hoe wil ik me voelen op een dag? Ik heb op papier gezet welke elementen in werk mij aanspreken en wat juist niet. Om zo te leren van het verleden en dichter bij mezelf te komen. In januari 2020 vroeg ik een gesprek aan met mijn toenmalige HR directeur. 'Ik voel dat er iets anders op mij wacht', zei ik. Ik kon het moeilijk omschrijven, maar ik had zo’n drive om te ontdekken wat er nog meer was dan de makelaardij en vastgoed. De wereld die ik op mijn duimpje kende, maar waar ik geen genoegdoening meer uithaalde. 'Ga maar op onderzoek uit', zei hij. 'Ga maar voelen!' Benieuwd hoe ik dat heb aangepakt? Dat lees je volgende week in part II.

De eerste week van het nieuwe jaar is alweer voorbij. 2022 ligt als een lege pagina voor je. Exciting! Misschien heb je al een kijkje genomen in onze reflection journal of heb je zelfs de vragen al beantwoord. Hoe dan ook, ik wil je graag meenemen in het zetten van intenties voor dit nieuwe jaar. Iedereen kent het wel, het jaar is bijna voorbij en de vraag wordt gesteld: ‘Heb jij nog nieuwe voornemens?’. Het is bijvoorbeeld een feit (dit jaar door de lockdown even niet) dat de sportscholen in januari altijd erg druk bezocht worden. Ga je een aantal maanden later kijken, dan is het een stuk rustiger. Ja het is heus, voornemens volhouden is moeilijk! Zelf werk ik niet met voornemens. Misschien zit het 'm in het woord of de associatie die ik ermee heb. Wat ik wel doe is mezelf aan het begin van elk jaar afvragen: Hoe zou ik mijzelf dit jaar meer willen voelen? Wat wens ik voor dit nieuwe jaar? Op welk gebied zou ik me graag meer willen ontwikkelen? Hoe kan ik dit jaar meer tijd besteden aan me-time/relaties/familie/hobby’s? Hoe kan ik meer liefde aanbrengen dit jaar? Het kan best onrustig en chaotisch zijn om al deze vragen in m'n hoofd te beantwoorden, daarom schrijf ik het altijd op. Zodat ik er vanaf een afstandje naar kan kijken en het ook echt tastbaarder wordt. Hoe ik dat doe lees je hieronder! post-its Voor deze oefening heb je nodig: 4 verschillende kleuren post-its + een zwarte marker + een groot vel papier of een vlakke deur in huis. Pak een kleur post-it naar keuze en bedenk voor jezelf wat jouw belangrijkste doel of intentie voor het jaar 2022 is. Schrijf deze op en plak deze post-it op de deur of een groot vel papier. Bedenk voor jezelf waarom jij dit doel of deze intentie wilt bereiken. Levert het jou bijvoorbeeld meer ontspanning op? Of juist meer geluk in jouw ogen? Schrijf dit op een andere kleur post-it en plak deze boven jouw doel/intentie. Welke onderwerpen hebben te maken met jouw doel/intentie? Dit kunnen er best wat zijn, bijvoorbeeld: vrije tijd, relaties, familie etc. Schrijf deze allemaal apart op een andere kleur post-it en plak deze allemaal onder elkaar, onder jouw doel/intentie post-it. Zo, nu heb je al een overzicht wat jij graag zou willen voor het nieuwe jaar en welke onderwerpen hier aan bijdragen. Begin bij een onderwerp welke jou nu het meeste aanspreekt. Op weer een andere kleur post-it schrijf je welke stappen je voor dit doel kan zetten. Als het gaat om jezelf meer te ontwikkelen op persoonlijke vlak kun je als stappen bijvoorbeeld opschrijven: het lezen van boeken die mij aanspreken over persoonlijke ontwikkeling, maandelijks reflecteren hoe ik me voel, podcasts luisteren over persoonlijke ontwikkeling etc. Schrijf deze allemaal apart op een post-it en plak deze stapjes rechts van de onderwerp post-it. Doe de stap hierboven voor alle onderwerpen. Zo maak je een bepaalde wens/intentie tastbaarder door het op te gaan delen in kleinere stappen. Het mooie van de oefening hierboven is dat het inzichtelijk maakt wat er zich in jouw hoofd afspeelt en dat je door het uitvoeren en brainstormen al direct bezig bent met jouw intentie voor het nieuwe jaar. Mijn tip is om heel realistisch te gaan kijken naar de onderwerpen en stappen die je hebt opgeschreven. Voelen deze haalbaar? Het kan zijn dat je misschien twee onderwerpen hebt die er heel erg uitspringen. Focus je dan ook vooral op deze twee, zodat het niet te groot wordt en eventueel onrustig gaat voelen. Je kunt eventueel ook een mindmap maken. In het midden van de pagina zet je 2022 en eromheen schrijf je alle onderwerpen die voor jou belangrijk zijn voor het nieuwe jaar. Per onderwerp kun je de verschillende stapjes noteren. Zelf werk ik ook met een mindmap, maar de post-it manier vind ik overzichtelijker. hoe pas jij deze stappen toe? Wat mij het meeste helpt in de oefening hierboven is om te gaan kijken hoe ik bepaalde stappen tot uitvoering kan brengen. Het gaat hier nog altijd om 'doen', als je bepaalde verandering wilt creëren. Heel cliché, maar: als je blijft doen wat je altijd doet, krijg je wat je altijd hebt gekregen. Als jouw intentie bijvoorbeeld is dat jij je meer ontspannen wilt voelen voor het nieuwe jaar en je hebt een aantal stappen onder me-time opgeschreven, bedenk dan hoe en wanneer je deze stappen tot uitvoering wilt brengen. Dit hoeft echt niet per se met een harde datum, maar als streven kun je wel momenten in je agenda blokken waardoor je dus op bepaalde dagen in de maand tijd voor jezelf inplant. reflecteren Elke maand, elk kwartaal of elk halfjaar kun je kijken naar jouw intenties. Lukt het om bepaalde stappen in jouw leven toe te passen? Heb je eventueel andere stappen die erbij passen? En heb je bepaalde stappen al gedaan? Door te reflecteren blijf je bezig met wat jij graag wilt. Dit geeft energie. wees niet te streng Nadat je alle stappen hebt opgeschreven, adviseer ik om het even te laten rusten. Kijk nog eens naar de stappen die je hebt opgeschreven; jouw intentie voor het nieuwe jaar en alles eronder wat daaraan bijdraagt. Wees vooral niet te streng voor jezelf. Een intentie is een mooie manier om aan de slag te gaan, maar wees wel reëel. Misschien kijk je aan het einde van het jaar terug en is niet alles gelukt wat je eventueel wenste. Zie dit dan niet als een teleurstelling. Reflecteer hier dan op door jezelf af te vragen hoe dit voelt, wat je tegen jezelf zegt in je hoofd en of je bijvoorbeeld iets mee kan nemen naar het nieuwe jaar. Het hebben van i ntenties of doelen is een mooi streven zolang je maar in balans blijft! mijn eigen intenties voor 2022: Hoe zou ik mijzelf dit jaar meer willen voelen? Positief, krachtig, vertrouwen in mijzelf, trots, sterk, bewust, rustig en niet gehaast, liefdevol en licht. Wat wens ik voor dit nieuwe jaar? - Een gezond kindje op de wereld zetten. Zelf gezond voor, tijdens en na de bevalling. - Werk en privé in balans. - Meer verbinding met spiritualiteit. - Ralph en ik liefdevol in een nieuwe dynamiek als ouders. - Ontwikkeling en groei Kopp zonder zorgen. - Opleiding tot yogadocent afronden. - Mijn familie en vrienden gezond. - Genieten alleen en van samen zijn met Ralph, familie en vrienden/vriendinnen. - Zomeravonden op het strand. Op welk gebied zou ik me graag meer willen ontwikkelen? - In het moederschap en als vrouw. - Communicatie met kinderen. - Verdieping in spiritualiteit. - In mijn baan als coach. Hoe kan ik meer liefde aanbrengen dit jaar? - De vraag stellen in situaties: ‘Wat zou liefde doen?’. - Dagelijks mediteren. - Communiceren wat ik nodig heb. - Vragen waar ik behoefte aan heb. - Niet invullen voor een ander. - In connectie met Ralph, familie, vrienden en vriendinnen. Wat zijn jouw intenties voor het nieuwe jaar?