sascha: Het is alweer 19 december. Weer een jaar voorbij en jij een jaartje ouder. Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je verjaardag! De 29ste die we samen vieren, bizar hoe snel de tijd gaat.

Ondanks de coronamaatregelen is het fijn om je te kunnen zien en je in real life te mogen feliciteren. Zo hebben we het vorig jaar ook gedaan, een week later met kerst, een prachtig versierde kersttafel en champagne bij de haard. Ben je nog blij met onze mooie zussenring?

milou: Dank je wel liefste zus! Maar had je het niet bij twenty something kunnen houden, haha? ;-)

Ik ben nog steeds heel blij met die mooie ring en ook zo blij dat we het, ondanks alle perikelen, toch samen kunnen vieren. Hoewel ik normaal gesproken groots uitpak en het groots vier - lees: (thema)feesten voor vrienden, uitgebreide borrels voor familie - kan ik een verjaardag met alleen intimi ook heel erg waarderen. Zo heb ik vrijdag vriendinnen op de borrel gehad en kwamen gisteren vriendinnen een taartje eten en hebben we ‘s avonds gegeten met de familie. En vandaag spendeer ik de dag met Pim.

En cliché, maar zo waar: het is inderdaad bizar hoe snel de tijd gaat en dat we dus al 29 jaar deel uitmaken van elkaars leven!

sascha: Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik in de woonkamer zat met oma en papa beneden kwam en zei: 'Het is een meisje.' 

milou: Hahaha, ja hallo! Toen jij 15 was, was ik 10. Dat is nogal een verschil hè. Terwijl jij je eerste tongzoen kreeg en op stap ging, was ik aan het dansen in mijn kamer op M-kids en Kinderen voor Kinderen.

En tja, toen kwam daarna inderdaad een weerwoord. Ik kan me voorstellen dat dat ontzettend irritant was, want daarvoor bestonden mijn reacties met name uit: huilen, haha.

sascha: Haha ja! En ineens stond ik vaak met m’n mond vol tanden, compleet verbaasd en ook heel gefrustreerd dat ik er niets tegen in kon brengen. Wat heb ik daar aan moeten wennen.  Maar daarnaast kijk ik zo fijn terug op onze verkleedpartijtjes, toneelstukjes, hutten bouwen, winkeltje spelen, meeblèren met Kinderen voor Kinderen en de bank als springkussen gebruiken.

We zijn ouder geworden en nog altijd ben ik zo enorm blij met een zusje. Een beste vriendin. We hebben aan een woord genoeg, hebben dezelfde humor - die vaak niemand snapt - en vullen elkaar altijd aan. Ook op het gebied van Kopp zonder zorgen. En daarnaast delen we natuurlijk onze herinneringen van thuis met elkaar. Door altijd naast elkaar te staan en te blijven praten hebben we zoveel geleerd en staan we als gezin sterk. Daar ben ik enorm dankbaar voor.

milou: Ik had dit niet beter kunnen verwoorden! Want hoewel het vroeger regelmatig voorkwam dat we elkaar de kamer uitvochten, is de band tussen ons altijd sterk geweest en met de jaren alleen maar sterker geworden. Ook ik ben daar heel dankbaar voor. En hoe ouder ik word, hoe meer ik me besef dat het bijzonder en totaal niet vanzelfsprekend is, dat wij als gezin zo sterk uit een heftige periode zijn gekomen. Zoals mama ooit op een voor mij kaartje schreef: 'Wij vier blijven altijd maatjes van elkaar en laten dat nooit los!'

sascha: Ja, daar ben ik ook ontzettend dankbaar voor. We zijn zo hecht met zijn vieren, terwijl er veel gebeurd is. Alles mag er zijn, ons kwetsbaar kunnen opstellen en ook de liefde voor elkaar. Als ik bij jullie ben geweest en de straat uit rijd mis ik jullie al. What doesn’t kill you makes you stronger! 

En nu voor jou een jaartje erbij. Het prachtigste cadeautje net voor kerst, dat ben jij. Geniet van je verjaardag lieve zus!