What the fuck... Hoe moet dat "voelen" dan?! dacht ik. Ik ging een beetje beduusd richting huis, maar één ding was me wel duidelijk geworden tijdens de vragen die hij me stelde. Vanuit mijn tenen voelde ik een drive om jong-volwassenen en volwassenen, met dezelfde vraagstukken en strubbelingen als ik, te helpen. Niet alleen op het gebied van werk, maar ook zeker op persoonlijk vlak.

Ik ben vervolgens gaan onderzoeken en op gaan schrijven wie ik graag wil(de) zijn. Wat past bij mij? Hoe wil ik dat mijn dagen eruit gaan zien? Welke aspecten van mijn (vorige) baan waren fijn? En zo kwam ik voor het eerst in aanraking met visualiseren.

En toen kwam corona. Alle opdrachten die ik had stonden in één klap stil. Geen werk. Alsof de keuze, om me te focussen op mezelf, voor mij gemaakt werd. Ik heb een aantal weken aangepast werk gedaan en zal je maar niet vermoeien met wat ik precies op een dag moest doen, maar door alles bij elkaar kon ik niet meer. Ik was op; overprikkeld. 

Gelukkig heb ik op tijd aan de bel getrokken en als ik het achteraf bekijk was het het juiste moment om even te onthaasten. Weer terug naar mezelf. Jarenlang (ook al had ik het best naar mijn zin in de expatwereld) heb ik kei- en keihard gewerkt. Afspraak hier, afspraak daar. Ik sjeesde de hele Randstad door, stond altijd aan voor de klant. En ineens kwam alles samen en kon ik het gewoon niet meer. De onzekerheid, over of mijn baan terug zou komen, mijn vriend zijn baan - die door de pandemie ook tijdelijk stilstond - en mijn zoektocht naar wat ik nou uiteindelijk wilde met mijn leven, brak me op.

Die maanden thuis heb ik veel gewandeld in de duinen, elke dag yoga gedaan en ben ik begonnen met dagelijks mediteren. Ik kwam weer een beetje tot mezelf. Ik ben teruggegaan naar het voelen, precies zoals mijn HR directeur me adviseerde. Hoe wil ik mij voelen gedurende een dag? Wat kan ik vandaag doen om dichter bij die Sascha te komen? Ik maakte sprongen qua persoonlijke ontwikkeling; begon met de yoga docentenopleiding, kreeg de ingeving voor Kopp zonder zorgen en de eerste brainstormsessies waren een feit. Er was een richting, maar nog niets concreet.

Uiteindelijk heb ik na een aantal maanden gekozen voor een opdracht bij een oud-werkgever. Ik stond hier niet meteen achter qua soort baan, want: ik wilde dit toch niet meer? Maar door de pandemie voelde het toch goed om wat meer zekerheid te hebben. Daar was mijn keuze dan ook op gebaseerd, maar na een aantal weken voelde ik weer die onrust, spanning en heb ik de knoop doorgehakt. Dat was het moment dat ik de wereld van de makelaardij definitief vaarwel zei.

Ik voelde aan alles: DIT IS HET! De gevraagde opleiding had ik niet, maar niets hield mij tegen. Dit gevoel was zo overduidelijk. Ik zag mezelf in die rol, het paste bij alles wat ik omschreef als baan en waar dit uit zou moeten bestaan. Voor het eerst heb ik een motivatiebrief geschreven waar ik mijn verleden als ervaring heb ingezet. Wie is Sascha, waar komt ze vandaan, hoe ga ik met het leven om, wat is mijn drive en wat zou ik graag willen. Alles stond er in, alsof ik voor het eerst mijzelf volledig omarmde, ook als kopp-kind.

En toen werd ik uitgenodigd voor een gesprek. Een aantal dagen later had ik een afspraak in Leiden en het voelde zo goed. De omgeving, de mensen, het beeld van de baan. Het klikte enorm en meteen de volgende dag werd ik gebeld of ik per 1 december met een proefplaatsing kon beginnen. Ik was door het dolle, het was gewoon gelukt: het volgen van mijn hart, van makelaar naar coach!

Het volgen van mijn hart is voor mij niets anders geweest dan reflecteren en luisteren naar de stem binnenin mij. Dat sluimerende stemmetje, dat ik eerst als een zeurderig gevoel omschreef. Voor mij was het uiteindelijk heel duidelijk dat een kantoorbaan en een wereld die voornamelijk gedreven wordt door geld niet bij mij past. Ik heb me enorm oncomfortabel gevoeld door de zekerheid die ik kende los te laten. Mijn goedbetaalde banen los te laten en eigenlijk in een soort zwart gat te springen, waarbij ik geen idee had wat ik ervoor terug zou krijgen. Ik heb er wakker van gelegen, gehuild, ruzie gemaakt met mijn vriend, omdat ik geen idee had wat ik soms aan het doen was en hij mij hierin ook niet begreep. 

En toch... door te luisteren naar mezelf en vooral het bekende te durven loslaten, zit ik nu op een plek die alles omvat. Mijn vorige banen heb ik nodig gehad om te leren wat bij Sascha past. Het werk gaat in een flow, ik leer elke dag en merk dat ik met mijn ervaring mensen kan aanzetten tot meer balans en ontspanning in hun leven. I fucking did it!